از رسول خدا روایت شده است:
«من قال فى امرى مسلم ما لیس فیه لیؤذیه حبسه الله فى ردغأ الجبال یوم القیامأ حتى یقضى بین الناس»:
کسى که براى آزار دادن به مسلمانى به او تهمت بزند، خداوند او را در قیامت، میان لجن زرداب دوزخیان حبس میکند تا آن زمان که میان مردم داورى کند.
و نیز از آن حضرت روایت شده:
«من بهت مؤمنان او مؤمنه او قال فیه ما لیس فیه اقامه الله تعالى یوم القیام على تل من نار حتى یخرج مما قاله فیه:»
هرکس به مرد یا زن مؤمنى تهمت بزند، یا دربار او چیزى بگوید که از آن مبرّا و پاک است خداوند در قیامت او را در تلى از آتش نگاه میدارد، تا آنچه را درباره او گفته ثابت نماید.
امیر مؤمنان فرمود:
«لا قح کا البهت:»
هیچ وقاحتى چون تهمت زدن نیست.
و نیز آن حضرت فرمود:
«البهتان على البرى اعظم من السماء:»
تهمت زدن به انسان پاک دامن و بیگناه بزرگتراز آسمان است.
امام چهارم میفرماید:
«من رمى الناس بما فیهم، رموه بما لیس فیه:»
هر کسى به مردم عیبى را نسبت دهد که در آنان است، مردم عیبى را که در او نیست به او نسبت دهند.
حضرت صادق علیه السلام از حکیمى نقل میکنند که گفته است:
«البهتان على البرى اثقل من الجبال الراسیات:»
تهمت زدن به پاک دامن، سنگینتر از کوههاى پابرجاست.
ابن ابى یعنور که از شخصیتهاى بینظیر شیعه، واز برجستگان اصحاب حضرت صادق است از آن حضرت روایت میکند:
«من باهت مؤمنا او مؤمن بما لیس فیما حبسه الله عزوجل یوم القیام فى طینته خبال، حتى یخرج مما قال، قلت و ما طینته خبال قال: صدید یخرج من فروج المومسات، یعنى الزوالى:»
هر کس به مرد یا زن مؤمن تهمت زند، خداوند در قیامت او را در طینت خبال حبس میکند تا آنچه گفت اثبات کند، عرض کردم طینت خبال چیست؟ فرمود چرک و کثافتى که از عورت زنان فاحشه بیرون میآید.
راستى زبان انسان گاهى به چه گناهان بزرگى که خسارتش، و عذاب قیامتش قابل ارزیابى نیست گرفتار میشود، و از این جرم صغیر چه جرمهاى بزرگى سر میزند، که تحمل بار سنگینش از عهده کسى بر نمیآید!
.jpg)
